Wetsvoorstel vereenvoudiging beslagvrije voet

De staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft een wetsvoorstel ingediend dat moet leiden tot een vereenvoudigde berekening van de beslagvrije voet. De beslagvrije voet is het deel van het inkomen waarop geen beslag gelegd mag worden. De gedachte achter de beslagvrije voet is dat mensen voldoende middelen moeten overhouden om in de kosten van hun levensonderhoud te kunnen voorzien. Een beslaglegger moet rekening houden met de beslagvrije voet wanneer hij beslag legt op het loon of op een uitkering. In veel gevalle wordt de beslagvrije voet te laag vastgesteld. Het wetsvoorstel moet leiden tot één vast bedrag, afhankelijk van de leefsituatie. Behoudens enkele uitzonderingen hoeft de schuldenaar zelf geen informatie meer aan te leveren voor de berekening van zijn beslagvrije voet. De deurwaarder moet, wanneer hij beslag legt, de beslagvrije voet meedelen aan de schuldenaar, inclusief de gegevens die voor de vaststelling daarvan zijn gebruikt. In het voorstel worden vier leefsituaties onderscheiden:
1. alleenstaande;
2. alleenstaande met een of meer kinderen jonger dan 18 jaar;
3. gehuwden zonder kinderen jonger dan 18 jaar; en
4. gehuwden met een of meer kinderen jonger dan 18 jaar.